HAYDİ DERTLEŞİYORUZ !

Çalışmak, üreterek yaşamak insanı insan yapan en önemli iş, güç, hobi. Adını her ne koymak istersek artık. Bazen öyle bir olur ki elimiz kolumuz kıpırdamaz, beynimizi birşeylere hapseder kala kalırız. Bir sebebi vardır elbette... Ama hayatta her sebebi ve onun sonucunu düşünerek yaşayanlar içinden çıkılmaz girdaplara girer. Kişiliği boşvermişlik yapamaz, umursar ve kendini tüketip feda ettiği noktaya gelir. Bu duygusal travmaları kelimelere dökmek ve anlaşılır hale getirmek oldukça zor. Ee insanın doğası, baştan ayağa karmaşa...

Tüm sevinçleri sonuna kadar yaşayıp bitirmek yada hüzünlerin peşini ısrarla bırakmamak duygusal açıdan yoğun, uçlarda olan ruhların özelliği. Astronomik açıdan en belirgin örneği bakınız: Balık burcu. Son senelerde epey öğrendik bu yıldızları, burçları da. Elbette gerçeklik payları var ama bir insanı tanımak için sorulacak ilk üç sorudan birisi burcu mu olmalı, o tartışılır. Gerçi alıştık kafadan insanlara kişilik biçmeye, notlar vermeye, önyargılardan duvar örmeye...

Dünya hayatını artık o kadar farklı yaşıyoruz ki, kelimelerle oynamayı unuttuk. Sözün, hiç bir anlam ifade etmediği bir zaman bu zaman. Konuşmak değil yaptığımız, aradaki sesli harfleri atarak yazma ama nasıl bir yazma şekli ! Belki güzel şeyleri sözcüklere dökmek yine kolay ama sorunlarını anlatamıyor artık kimse. Aileye, dosta, arkadaşa... Herşey yüzeysel artık. Sorular kalıplaşmış, cevapları da. Çünkü kullandığımız kelime sayısı 78 000 içinde sadece 400. Bu nedenle duyguların adını koyamıyoruz. Kendimizi ifade edemiyoruz. Ne öğrenmek istediğimizi anlatamadan burcunu sorup o insanı bir kefeye koyuyoruz. Yine bu yüzden dost sahibi olamıyoruz. Dinlemiyoruz, anlayamıyoruz ve anlatamıyoruz. Bu yüzden aile kavramı önce yitirilen sonra yeniden kazanılmaya çalışılan bir ifade, dört harfli bir kelimeden ibaret maalesef.

Sebebi teknolojik gelişmedir, diyerek klişeleşmek istemiyorum. Ama yabancı kültür etkisine yeterince açık, bize her dayatılanı kabul etmeye her an hazır, milli değerlerden kopmaya mahkum bir toplumuz. Bu yeterince büyük bir sorunken aşırı hızlı gelişen teknoloji sayesinde giderek daha hızlı kopuyor, kayboluyoruz. Bu da bir gerçek. Bakınız örneğine; dün mağazalara şöyle bir dolaşırken aşina olduğumuz yabancı pop starların şarkıları bir kenarda çalıp
duruyordu. Bunda elbette sorun yok, müzik evrensel ve hepimiz açıp istediğimiz dilde istediğimiz şarkıyı dinleyebiliriz. Ama neden bu mağazalardan birinde bir Türk şarkıcı çaldığı zaman berbat bir tepki veriyoruz. Geçenlerde D&R' da gezerken Ferhat Göçer'in tüm albümünü dinledik arkadaşlarımızla. Her şarkı bitiminde de acımasızca eleştirdik: Kitap, film bakarken bu kadar entelektüel bir mekanda Ferhat Göçer mi? ıyyy...

Neyse hepimizin yaptığı şeyler bunlar biz bizeyiz rahat olalım. Benim içinde bulunduğum kafa karışıklığı sebebiyle biraz konudan konuya atladık sanki. Ama demek istediğim biraz kendiniz olun. Ne yiyoruz, ne içiyoruz,  nasıl bir hayatımız var evde? Bir çoğumuz bu konuda benzer özelliklere sahibiz, siz neyinizi kimlerden gizliyorsunuz Allah aşkına. İhtiyacımız olan biraz özgüven, biraz samimiyet, biraz da konuşup anlaşmaya çalışmak.

Artık yazacak bir günlüğünüz de yoksa böyle benim gibi gayet umumi bir ortamda içinizi de dökebilirsiniz. Kimsenin sizin dertlerinizi dinlemesine gerek yok, biz okuruz merak etmeyin.

Tez konumla ilgili olacak bir sonraki yazımda görüşmek üzere...