KOD ADI: ÖĞRENCİ !

Hayattaki en büyük eksiğimiz kendimizi tanıyamıyor olmamız.

Bu fırsatın bize verilmemesi.

Ne istediğimizi, nelerden hoşlandığımızı şu yaşımıza kadar hala bilemiyor oluşumuz.

Evet bunlar eksik yönler. Ama herkesin içinde vardır bir arzusu. Dışarı çıkmamışsa içerlerde keşfedilmeyi bekleyen.

Benim ki yazmakla ilgili. Bir cümle, bir satır,bir sayfa. Ölçüsüz ama kelimelerle iç içe..

Uzun zaman yazamamamın verdiği üzüntüyle sayfama yeniden merhaba.

İstanbulda sonbahar… dediğimiz yazdan kalma güzel günler bu günler. 29 Ekim Cumhuriyet Bayramının ve akabinde kutladığımız Marmaray açılışının coşkusunu yeni sonlandırmışken kitaplarla buluşmaya hazırlanıyoruz. Her sene beklediğimiz Tüyap Kitap Fuarı 2 kasım günü biz meraklılarına açılıyor. Kitaba olan ilginiz ne boyutta olursa olsun burası bir kitap fuarından fazlası.Etkinlikleri, imza günleri, kurulan onca standı ve binlerce kitabıyla uzun uzun gezilesi güzel bir ortam. Uzayan metrobüs yolu sayesinde de ulaşım oldukça kolaylaştı derken kimileri başka engellere takılıyor maalesef.

Sorun şu : Yaklaşan vizeler…

Aylardır ders namına hiçbir çaba göstermeyen biz gençlere verilebilecek en kötü haberdi bu. Özellikle siyasi konulara uzak bir öğrenci olan ben ilk sınavı öğrenince de üzülmedim değil. Öğrenci camiasında bilindiği gibi iki farklı dünyadan insanlar bulunur. Bir grup ders aşkıyla yanıp bir ay önceden – ki bir ay önce okul daha yeni açılmıştır – kitaplara sarılır, sıkı sıkıya paylaşmamak üzere notlar alır ve hazır olarak vizeleri bekler. Diğer grup ise vizeler tarafından beklenen gruptur. Kiminin dersle hiç alakası yokken kimisi derse gelir fakat ders çalışmak denilen kavramdan uzaktır. Ben ve çok sevgili yakın dostlarım ise tam ortadayız. Derslere her daim gelme çabası içindeyiz evet. Fakat hiçbir zaman okul dışında ders çalışamıyoruz. Sınav zamanları sabahlıyoruz ama neden ? Çalışmadığımız için stres oluyoruz, kendimizi zorluyoruz fakat yinede çalışamıyoruz. Israrla stres olmaya devam ediyor, sınav anına kadar bir çalışmak bir çalışmamak arasında gidip geliyoruz. Anlatması biraz zor olsa da bunu yaşayan bilir diyerek konuyu kapatıyor, ders çalışma olayından tekrar uzaklaşıyorum.

Motivasyonu arttırmasını umut ederek güzel bir şarkıyla da veda edelim :)

But I do know that one and one is two,
And if this one could be with you,
What a wonderful world this would be.

Now i don't claim to be an "A" student,
But I'm trying to be.
For maybe by being an "A" student baby
I can win your love for me.