Gerçekten yürekten merhaba.
Elime kalem kağıt alıp karalamayalı, içimi açmayalı yıllar olmuş. Bir buçuk günde bitirdiğim 350 sayfalık bir kitabın ardından hatırladım bir zamanlar blog yazmakla meşgul olduğumu.
Köprünün altından akan sular etkili tabi bu ihmalkarlıkta. Hayatım başka bir şehirde hayal etmediğim şekilde geçiyor artık. Ailemden ayrı, yalnız başıma daha güçlü ayakta durabildiğim ve sevdiğim işlerle meşgul olduğum yeni sayfalar açtım aylar önce. En son kpss'den sonra mağdur olarak yazmışım, ne günlerdi diye anıyorum o zamanları.
İstanbul'dan uzak olmak biraz değişik. Yaşanmış olan her şeyden, tüm sevdiklerimden ayrı olmak demek. En önemli amacım fırsatım oldukça bir günlüğüne de olsa 12 saatlik yolu gelerek bir aile ziyareti yapmak oluyor son aylarda :) Ama burada da ailem olduğuna inandığım güzel arkadaşlarım oldu. Aynı oda da yaşadığımız, aynı yemeği bölüşüp sahur vakti kalkıp kıkır kıkır kahkahalarla yiyecek bir şeyler hazırladığımız, yeri geldiğinde kalorifer petekleri önünde salya sümük ağladığımız ve bence gerçekten de aile olduğumuz insanlarla birlikteyiz. Uyum sağladık o nedenle.
Burada olmanın en iyi yanlarından biri gezmek konusunda ki rahatlığımız bence. En yakın zamanda Kapadokya'ya yaptığımız plansız ve çılgınca bir gezi hakkında yazmak ve bolca fotoğraf paylaşmak istiyorum. Şimdi Ramazan ayında olduğumuz için sakiniz. Bayram haftası itibariyle çeşitli turlara katılma planlarını gerçekleştirmek istiyoruz. İnşallah sorunsuz bir şekilde başarabiliriz :)
Bu onca zaman sonra yaptığım bir girizgahtı sadece. Daha sık yazmak ve her şeyi paylaşmak istiyorum eskiden olduğu gibi. Evet artık görsel içerikler üretmek, videolarla hitap etmek çok daha popüler ama ben her zaman yazmayı, kalemle kağıtla sayfalarca kendimi ifade etmeyi daha fazla sevdim, her zaman da öyle olacak. Tekrar görüşmek üzere sevgili günlüğüm (:
İşte kısa sürede okuyup bitrdiğim kitabım. Hazirana yeni merhaba dedik ama...
